filosofen en theologen onderzoeken levensbeschouwingen zoals ze zijn en ontwikkelen ook visies. is het nu vast te stellen, welke levensbeschouwingen bijdragen aan duurzaam en geengageerd leven? bijvoorbeeld: helpt een godsbegrip daar juist wel of niet bij? wat voor mensbeeld draagt hier wel of niet aan bij: een nadruk op maakbaarheid of een nadruk op de verwevenheid van de mens in de context? deze vragen zijn in de pragmatistische tradities van filosofie en theologie in de Verenigde Staten heel gewoon, maar in Europese context amper gevraagd. (momenteel bezoek ik daar een conferentie over in de VS).