De Waddenzee is Nederlands grootste natuurgebied. Het is een landschap dat steeds verandert onder invloed van wind, stroming en golven, met een eigen variatie in plant-en diersoorten. Toch worden de ontwikkelingen in dit gebied niet alleen door natuurlijke processen bepaald. Zo verandert de aanvoer van voedingsstoffen onder invloed van maatregelen ter verbetering van de waterkwaliteit elders, zijn er grote delen van de getijdebekkens in het verleden bedijkt en afgedamd en daalt de bodem door delfstofwinning. In de toekomst zullen ook de gevolgen van klimaatverandering, zoals zeespiegelstijging en stijging van de gemiddelde watertemperatuur, belangrijk worden. Door de ingrepen in het verleden is het gebied veranderd. Zo is door bedijkingen het oppervlak aan slibrijke milieus sterk afgenomen en zijn de oorspronkelijke gradiënten in zoutgehalte veranderd in abrupte overgangen. Voor een goed beheer van de Waddenzee is het niet alleen van belang te weten in welke richting het systeem zich ontwikkelt, maar ook wat een realistisch beeld van de gewenste “eindsituatie” moet zijn. Door de reeds uitgevoerde ingrepen is het niet mogelijk om “de” oorspronkelijke situatie als ijkpunt te nemen. Maar welk ijkpunt dan wel gekozen moet worden en hoe dat er uit ziet en of dat realiseerbaar is, is een belangrijke vraag.