Globalisering, privatisering en technologische vooruitgang zijn voorbeelden van ontwikkelingen die de capaciteit van nationale staten, de Europese Unie en Internationale Organisaties om effectieve regelgeving te maken afkalven. Een belangrijke strategie voor deze statelijke actoren om dit verlies van regelgevende capaciteit op te vangen, is om in hun beleid, regelgeving en het toezicht daarop samen te werken met niet-statelijke, private actoren, zoals brancheorganisaties en NGOs. Op terreinen variërend van accountancy tot beveiligingsdiensten en van financiële markten tot voedselveiligheid vindt publiek-private samenwerking reeds plaats. De vraag die echter steeds rijst is hoe die samenwerking op een verantwoorde en effectieve manier kan worden vormgegeven gelet op mogelijk tegenstrijdige belangen van de partners. Onderzoek naar vormen van publiek-private samenwerking op nationaal en internationaal niveau helpt beleidsmakers en wetgevers bij het formuleren van nieuwe strategieën om beleidsproblemen en crises het hoofd te bieden.