De omgang met minderheden in Europa wordt volgens veel sociale en geestes-wetenschappers in hoge mate bepaald door het beeld dat wij hebben van Europa, en door nationale zelfbeelden. Het koloniale verleden, en ook hedendaagse mondiale ongelijkheden, zijn hierin nog niet voldoende verwerkt. Deze (zelf)beelden moeten volgens deze wetenschappers worden herzien om de veiligheid en democratische rechten van minderheden en migranten in Europa te garanderen, en om te voorkomen dat we makkelijk vervallen in (klassieke en/of onbewuste vormen van) Eurocentrisme. Postkoloniale en globaliseringsstudies kunnen hierbij behulpzaam zijn, omdat zij een traditie hebben waarin dit soort vragen aan de orde is. Vragen die hierbij ook een rol spelen zijn: welke rol kunnen minderheden met een niet-Europese achtergrond spelen in het vormgeven van een kleurrijk Europa? Welke vormen van verzet en protest gebruiken zij, en wat leert inzicht in deze vormen van protest ons? Welke rol spelen sociale media hierin? Hoe beïnvloeden globaliseringsprocessen Europese en Euro-Atlantische begrippen van burgerschap, soevereiniteit, nationaliteit en democratie, en hoe moeten wij dan ook de instituties die vrijheid en gelijkheid moeten bevorderen, aanpassen aan deze nieuwe ontwikkelingen?