Veel landen streven economische groei na. Meer productie van goederen en diensten is op zichzelf echter niet belangrijk; het werkelijke doel is het welbevinden van de bevolking te verbeteren. Het bruto binnenlands product, dat van jaarlijks wordt vastgesteld om economische groei te meten, is geen afdoende maatstaf van welbevinden. Zo houdt het geen rekening met de distributie van inkomen, neemt het geen productie buiten de markt (bv. publieke diensten als zorg en onderwijs) mee, en vertelt het weinig over duurzaamheid. Een hoog BBP geeft slechts aan dat er goede mogelijkheden voor een samenleving zijn een hoog welbevinden te bereiken, niet dat het werkelijk bereikt wordt. Het is zodoende belangrijk te begrijpen hoe de relatie tussen economische groei en welbevinden van de bevolking zich heeft ontwikkeld. Vanzelfsprekend kan duurzaamheid alleen goed beschouwd worden door een lange tijdspanne te hanteren. Een lange-termijnperspectief draagt bovendien bij aan ons begrip van de voorwaarden voor hoog en duurzaam welbevinden. Tevens zou de onderzoeksperiode belangrijke verschuivingen en transitities moeten omvatten zoals de aanvang van moderne economische groei, democratisering, de opkomst van de verzorgingsstaat, gestage institutionele veranderingen, gedwongen en vrijwillige migratie, de opkomst, ondergang, en opkomst van vrijhandel, enzovoorts.