Het grootste deel van de patiënten dat zich bij de huisarts meldt, heeft klachten waarvoor geen duidelijke somatische oorzaak is aan te wijzen. Veel klachten gaan vanzelf over. Een deel blijft echter, met als gevolg een grote medische consumptie en ook studie- en arbeidsverzuim. Vaak beperkt men zich tot het blijven zoeken naar een somatisch oorzaak. Achterliggend probleem is het nog door velen gevoelde Descartiaanse onderscheid tussen lichaam en geest, terwijl al duidelijk is geworden dat onbegrepen klachten voortkomen uit een complex van lichamelijke, gedragsmatige en omgevingsfactoren. De multidisciplinaire speurtocht naar de oorzaken en naar een betere behandeling omvat fundamenteel genetisch, moleculair en neurobiologisch onderzoek, fysiologisch, psychologisch en gedragsonderzoek. Dit onderzoek kan ook meer licht brengen in het nu nog niet goed begrepen verband tussen lichamelijke klachten zoals pijn en vermoeidheid, en chronische ziekten. De vraagstelling heeft tevens raakvlakken met de organisatie van de zorg en opstelling van de medicus ten opzichte van onbegrepen klachten, en met juridische vragen zoals naar de legitimiteit van klachten – bijvoorbeeld in verband met arbeidsverzuim of uitkeringen – bij een niet aanwijsbare medische oorzaak. Daarnaast roept de maatschappelijke druk om ziekte zo snel mogelijk uit te bannen sociologische vragen op. Deze vraag sluit aan bij de overheids-beleidsterreinen ‘Arbeid, zorg en zelfredzaamheid’ en ‘Anticiperen op een veranderende zorgvraag in een transparante omgeving: Andere zorg verlenen’.