In veel delen van de wereld is er een reëel risico op aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en tsunami’s. Een beter begrip van het systeem aarde, vooral van geologische processen en structuren in de diepe ondergrond, kunnen op den duur tot een betere voorspelbaarheid van dit soort geografische rampen leiden. Daarvoor is intensieve internationale samenwerking nodig. Het ontsluiten van fundamentele kennis op dit terrein stelt grote eisen aan technologische vooruitgang (bijvoorbeeld diepe boringen in de aardkorst), het uitwisselen van informatie voor het maken van modellen en de bereidheid tot bundeling van krachten en financiële middelen op nationaal en internationaal niveau om gebruik te kunnen maken van dure infrastructuur en grootschalige sensornetwerken. De vaak ingrijpende gevolgen van natuurrampen vereisen aandacht voor sociale en maatschappelijke aspecten, inclusief besluitvorming en politieke verantwoordelijkheid. Gebeurtenissen zoals (bijna-)overstromingen en bodemdaling en aardbevingen als gevolg van gasboringen onderstrepen de urgentie hiervan. Voor de toekomst zijn nieuwe technische mogelijkheden nodig die nieuwe en bestaande infrastructuur zoals gebouwen, bruggen en dijken bestendiger maken tegen allerlei rampen en daarmee de veiligheidsrisico’s helpen beperken. Overheden, private partijen en de wetenschap kunnen gezamenlijk risico’s van natuurrampen helpen verminderen.