De financiële crisis van 2008 en de nasleep daarvan hebben het besef versterkt dat er nog veel te verbeteren valt aan de institutionele vormgeving van het sociale en economische domein. Nederland behoort al eeuwen tot de meest welvarende en sociaal rechtvaardige samenlevingen. De Nederlanders weten die situatie te waarderen en geven hoge cijfers aan hun levensgeluk. Op de langere termijn wordt Nederland echter geconfronteerd met toenemende sociale ongelijkheid en mondiale economische concurrentie. Een toekomst die even aangenaam is als het heden is dus allesbehalve vanzelfsprekend. Er is veel overeenstemming dat de financiële sector hervormd moet worden, dat de economie verduurzaamd moet worden en dat iedereen gelijke kansen moet krijgen. Maar wat dat precies inhoudt is minder duidelijk, net als de vraag hoe dat bereikt kan worden. Markt, publiek-private samenwerking en staatsinterventie zijn drie bekende modellen, maar werken ze afdoende? Dit zijn niet alleen technische vragen, ze impliceren ook alternatieve maatschappijanalyses. Bovendien zullen verschillen in ethische en politieke visies bij de implementatie van oplossingen een grote rol spelen.