De veroudering van software, en de inspanning die gepaard gaat met het in stand houden van verouderde systemen zijn in eerste instantie belangrijke maatschappelijke uitdagingen. Deze uitdaging kan geadresseerd worden met onderzoek dat bijvoorbeeld gaat over het in kaart brengen van digitale infrastructuren, het herontwerpen van generieke, systeemonafhankelijke datastructuren en informatiemodellen, en het opstellen van prestatieafspraken in complexe gedistribueerde softwaresystemen om het functioneren van die systemen te optimaliseren. Dergelijk onderzoek moet leiden tot een toekomstbestendige virtuele infrastructuur. Wetenschappelijke uitdagingen liggen op het vlak van nieuwe manieren van software ontwikkelen, het ontwikkelen van software die zichzelf kan repareren, onderzoek naar adaptiviteit en configureerbaarheid van systemen, en nieuwe methoden om kwetsbaarheden en fouten in software te detecteren. Economische kansen liggen in het ontwerpen en bouwen van innovatieve methoden en technieken en in het beheersbaar houden van de kosten van softwareontwikkeling en systeemonderhoud. Recentelijk is er veel aandacht voor het uit de hand lopen van de kosten en doorlooptijd van allerlei softwareprojecten, zowel bij de overheid als in het bedrijfsleven. Dit drukt uiteindelijk zwaar op onze economie, omdat de bestede middelen niet ergens anders effectiever benut kunnen worden en de productiviteit van de betrokken organisaties tijdens de overgangsperiode beperkt is.